Spiritualiteit
"Ik ben een kind van de aarde en de van sterren schitterende hemel."
(Graftekst Griekenland, 400 jaar voor Chr.)
Deze webpagina is voor de lezers met interesse in spiritualiteit.
In 'Licht' zijn de gevoels- en verstandskant van de mens met elkaar verweven. Deze webpagina gaat over de relatie die 'Licht' heeft met de gevoelskant: denken met je hart.
De schrijfster van 'Licht':
"Ik ben katholiek opgevoed en heb me verdiept in de mythologie en diverse geloofsstromingen. Na een existentiële crisis rond mijn 42e levensjaar verdwenen alle beelden en werd 'Licht' geboren.
'Monique' betekent 'herinneren'. Het is belangrijk om je te herinneren wie je in je diepste wezen bent."
< 'Mandala' is Sanskriet voor cirkel, centrum. De cirkel stelt de kosmos voor; hij staat voor de oneindigheid van het leven. Mandala's vind je veel in rituelen en kunst in het boeddhisme en hindoeïsme, maar ook bijvoorbeeld als roosvensters in kathedralen. De mandala's op deze pagina zijn getekend door Nan de Bresser.
Lees onderstaande tekstblokjes van links naar rechts. Elke situatie (links) riep een 'herinnering' op (rechts).
Eén met alles
Ooit, kort na de geboorte van onze jongste, lag ik in het gras. Het was lente, een mooie dag. Opeens leek het alsof er iets kantelde in mijn hoofd. 'Alles brengt nieuw leven voort,' dacht ik. 'Net als ik pas heb gedaan.'
Een paar tellen lang was het alsof 'ik' was uitgebreid, alsof grenzen wegvielen. Ik versmolt met de grond waarop ik lag. Ik voelde me één met de hele aarde.
En toen was het weer weg.
Het was alsof ik me iets had herinnerd wat in mij sliep. Op dezelfde manier hebben allerlei gebeurtenissen in mijn leven herinneringen in mij wakker gemaakt. Geen herinneringen aan vakanties, vriendjes, school of verjaardagen, maar dieper gelegen herinneringen: herinneringen aan wie ik werkelijk ben, aan wie wij allemaal zijn: 'Een kind van de aarde en de van sterren schitterende hemel.'
Alles is een kwestie van perspectief...
Hier volgen enkele herinneringen:
Zonder jou is de wereld niet compleet
Wat er gebeurde:
Er was een bittere strijd gaande in onze wijk. Er zou een tehuis worden geopend voor dakloze mensen. Er waren veel tegenstanders en ze waren woedend. Ze hadden een pop tegen een lantaarnpaal gezet die een dakloze voorstelde. Hij had een drankfles in zijn hand en er lagen lege injectiespuiten om zich heen. De boodschap was duidelijk, evenals de angst voor verloedering van de buurt.
Ik stond kwaad en verdrietig bij de pop en dacht: maar ook daklozen zijn mensen! Wat te doen? Weghalen? Dan zouden de tegenstanders nog kwader worden. Er viel me iets anders in. Ik kocht rozen en een knuffel en legde die in de armen van de pop.
Zonder jou is de wereld niet compleet
Wat ik me herinnerde:
We maken allemaal deel uit van een verhaal dat nooit eindigt: het verhaal van de sterren, de aarde, de mensen, de dieren en de planten. We zijn uitgenodigd om één van de miljarden rollen te spelen: onszelf. We zijn verbonden met al het andere in de kosmos, doordat we zijn opgebouwd uit dezelfde stoffen en dezelfde levenskracht door ons heen stroomt. We ademen dezelfde lucht, bewonen dezelfde planeet.
Van dit alles maken we deel uit, en ieder van ons geeft een uniek stukje van de kosmos vorm.
Jij ook.
Zonder jou is de wereld niet compleet.
Leven en dood
Wat er gebeurde:
Mijn schoonmoeder was gestorven na een kort, intens ziekbed. We hadden haar samen tot het einde toe thuis kunnen verzorgen. Daar hadden we haar ook opgebaard. Frank en ik zouden in het huis slapen zodat ze niet alleen was.
Maar in de eerste uren lag ik klaarwakker. Mijn verdriet was verdwenen, ik voelde me duizelingwekkend blij! In mijn beleving danste ik in de lucht, grenzeloos vrij. Het was alsof het huis was gevuld met stralend licht. Het was alsof ik voelde hoe mijn schoonmoeder verder reisde, over de grens van de dood heen.
Leven en dood
Wat ik me herinnerde:
De kosmos bestaat uit enorme hoeveelheden energie. Al die energie vormt voortdurend materie. Die bestaat korte of lange tijd en vervalt uiteindelijk weer tot wat hij was: energie. Wij hebben voor eeuwig deel aan die processen, hoe dan ook. Al valt ons 'ik' uiteen, wij blijven deel van de kosmos: met de energie die ons deed leven, met de bouwstenen die ons lichaam vormden.
Alle namen mag je er aan geven, religieus, spiritueel of wetenschappelijk. Maar eigenlijk hebben ze maar één naam: leven.
Liefde
Wat er gebeurde:
Onze auto was gestolen en werd total loss teruggevonden. De dief was uit het wrak gehaald en gearresteerd. Los daarvan maakte ik in die tijd een periode van stress en depressieve gevoelens door; voelde geen verbinding meer met het leven. Ik kreeg een uitnodiging om de rechtszitting bij te wonen. De dief bleek een dakloze jongeman te zijn, een veelpleger van diefstallen. Voordat het vonnis werd uitgesproken, mocht ik mijn woordje doen. De jongen, met zijn rug naar me toe, kromp ineen.
Ik zei: 'Allereerst ben ik heel blij dat je heelhuids uit onze auto bent gekomen.'
De jongen draaide zich om, keek me ongelovig aan en begon te huilen.
Op hetzelfde moment voelde ik hoe ik volstroomde met bruisende energie: ik voelde hoe ik weer begon te leven!
LIefde
Wat ik me herinnerde:
Wat ligt er onder ons verlangen naar geluk? Ik ben ervan overtuigd dat het heimwee is naar de heelheid die we kenden toen we nog niet geboren waren. In de kosmos stroomt de energie ongedeeld, als één 'gouden zee'. Op het moment dat je vorm aanneemt, raak je afgescheiden van de rest. Je wordt je eigen eilandje vol emoties en gedachten, begrensd door je eigen hoofd, lichaam en (on)mogelijkheden.
Liefde verbindt ons opnieuw, dwars door alle grenzen van aardse vormen en normen heen. Liefde verbindt ons met elkaar en daardoor met het leven. Hou van al het andere als van jezelf. Behandel al het andere als jezelf. Want in je diepste wezen bén je het zelf.
Wat je doet voor een ander, doe je voor jezelf.
Word wie je bent
Wat er gebeurde:
In 1998 werkte ik op een tijdelijk contract in een winkel om ons gezinsinkomen te vergroten. Eigenlijk wilde ik iets heel anders: ik wilde niets liever dan kinderboeken schrijven. Maar daar had ik naast mijn werk geen tijd voor. Ik werd erg moe en kreeg lichamelijke klachten.
Op een dag bood de bedrijfsleidster me een vast contract aan. Ik vroeg om bedenktijd. Die nacht droomde ik dat er in mijn tuin een reusachtige boom omviel. Ik houd erg van bomen, maar toch voelde ik alleen maar opluchting: nu kwam er ruimte voor iets nieuws! De volgende dag sloeg ik het aanbod af en nam ik ontslag.
Word wie je bent
Wat ik me herinnerde:
We zijn allemaal mensen met beperkingen. Maar ook mensen met mogelijkheden. Ieder van ons kan iets en samen kunnen we alles. Om die puzzel te leggen, is het van belang om te focussen op talenten: bij jezelf en bij elkaar. Wat kun je goed? Waar ga jij van stralen?
Als je je hart volgt, als je doet waar je gelukkig van wordt, draag je bij aan het leven. Dan 'word je wie je bent'. Dan leg je jouw stukje van de puzzel - een stukje dat niemand anders leggen kan.
(In het jaar 2000 maakt ik mijn debuut...)